Yaponiyada har doim torlikni his qilgan bolsam, Amerikada har doim kattalikni his qilaman. Uy-joy, odamlar, kiyimlar, ovqat, moshina, xaridlar, hamma narsa kop, katta, keng, HUGE.
Ozimni amerikaliklar ichida juda ham nozik va ixcham his qilayapman, har qancha ovqat bolmasin tap tortmay yeyishga shayman, baribir ulardan ozgin korinaman. :)
Yaponiyada har doim ozimni yomon his qilardim bir biridan ozgina odamlarni ichida, men ularni ichida har holda normal bolmayotganday tuyulardim.

Ha, bu amerika, hamma narsa keragidan ortiq. Menga hamma narsani waste qilib ishlatadigan amerikaliklarning economic crisisda qanday pullarini saqlab qolish yoki kopaytirish haqidagi tashvishlari juda ham ajoyib va garoyib tuyulayapti, turli-tuman hikoyalar... :)