Tongda turib derazadan qaraganingda meni esla, chunki milt-milt etib ko’z qisayotgan yulduz men bo’laman. Tashqariga chiqib ketayotganingda hovli yuzidagi atirgulga bir bora qarab qo’y, gul yuzida omonatgina turgan shabnam men bo’laman. Go’yoki sening qalbingda muallaq joy topolmay omonat turgan. Ilk quyoshning zarrin nurlaridan to’yib-to’yib bahra ol, zeroki ular mening mehrimdir. Osmonda chug’ur-chug’ur sayrayotgan qushlar xonishini tinglagin, chunki u mening senga ayta olmayotgan sevgimning madhidir.